دانلود تحقیق جشنهای ایران باستان ( ورد)

تحقیق جشنهای ایران باستان ( ورد)

فرمت فایل دانلودی: .zip
فرمت فایل اصلی: .doc
تعداد صفحات: 119
حجم فایل: 193 کیلوبایت
قیمت: 8500 تومان

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 119 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏زرتشت
January 19th, 2009, 14:51
‏* نخستین مناسبت در دی ماه جشن‏‌‏های چهارگانه دیگان است چون در دی ماه چهارروز به نام خدا نامیده می‏‌‏شود. این جشن‏‌‏ها با ‏«‏اورمزد روز ‏»‏ آغاز می‏‌‏شود و با ‏«‏دی‏‌‏به‏‌‏دین‏»‏ پایان‏‌‏می‏‌‏پذیرد. http://t-z-a.org/images/Mehregan.jpg‏
١- اورمزد و دی ماه : در نخستین روز دی ماه باستانی / ٢٥ آذرماه خورشیدی
٢- دی به‏‌‏آذر و دی‏‌‏ماه در هشتمین روز دی ماه باستانی/ ٢ دی ماه خورشیدی
٣- دی‏‌‏به مهر ودی‏‌‏ماه در پانزدهمین روز دی ماه باستانی/ ٩ دی ماه خورشیدی
٤- دی‏‌‏به‏‌‏دین و دی‏‌‏ماه در بیست و سومین روز دی ماه باستانی/١٧ دی ماه خورشیدی
* مناسبت دیگر یادواره درگذشت اشوزرتشت است که در روز خیر(خور) ایزد برابر با یازدهمین روز از دی‏‌‏ماه باستانی و پنجم دی‏‌‏ماه خورشیدی در سراسر مناطق زرتشتی‏‌‏نشین گیتی به ویژه ایران برگزار می‏‌‏شود. این روز یکی از روزهای تعطیل ویژه زرتشتیان ایران است.
مناسبت این یادروز به کوتاهی از این قرار است:
پیامبر ایران باستان اشوزرتشت پس از پایان رسالت خود که آموزش راستی و آرامش به انسان‏‌‏ها بود، در شهر بلخ به سرمی‏‌‏برد. در سن هفتادو هفت سالگی هنگامی‏‌‏که گشتاسب کیانی و پسرش اسفندیار فرمانروای بلخ که آن زمان از پایتخت خارج شده بودند، فرمانروای تورانی ارجاسب که دشمن دیرینه ایرانیان بود از فرصت استفاده کرد و توربراتور فرمانده سپاه خود را با لشکری بسیار به ایران فرستاد. لشکر تورانی دروازه‏‌‏های شهر بلخ را با همه دلاوری‏‌‏های ایرانیان در هم شکستند و هنگامی‏‌‏که اشوزرتشت پیامبر ایرانی با لهراسب و گروهی از پیروانش در آتشکده بلخ به نیایش مشغول بودند، با یورش سپاهیان مهاجم همگی جان باختند.
اشوزرتشت گرچه جان به جان آفرین سپرد و از دیده‏‌‏ها پنهان گشت، ولی روان پاکش همراه با اندرز و آموزش‏‌‏های جاودانه‏‌‏اش پیوسته زنده ماند. طوری که پس از هزاران سال نام بلندش بر سرزبان‏‌‏ها و فروغ مهرش در درون دل‏‌‏هاست.
* مناسبت سوم برگزاری ‏«‏گهنبار‏»‏ است که از روز مهر تا ورهرام ١٦ تا ٢٠ دی ماه باستانی و ١٠ تا ١٤ دی ماه خورشیدی چهره میدیارم گاه خوانده می‏‌‏شود. این گهنبار ویژه پیدایش جانوران است. میدیارم به چم (معنای) میانه آرامش است و زمانی برگزار می‏‌‏شود که هنگام آرامش و استراحت کشاورزان و دامداران است.
* روزهای نبر (نخوردن گوشت) نیز در دی
‏زرتشت
January 19th, 2009, 14:51
‏* نخستین مناسبت در دی ماه جشن‏‌‏های چهارگانه دیگان است چون در دی ماه چهارروز به نام خدا نامیده می‏‌‏شود. این جشن‏‌‏ها با ‏«‏اورمزد روز ‏»‏ آغاز می‏‌‏شود و با ‏«‏دی‏‌‏به‏‌‏دین‏»‏ پایان‏‌‏می‏‌‏پذیرد. http://t-z-a.org/images/Mehregan.jpg‏
١- اورمزد و دی ماه : در نخستین روز دی ماه باستانی / ٢٥ آذرماه خورشیدی
٢- دی به‏‌‏آذر و دی‏‌‏ماه در هشتمین روز دی ماه باستانی/ ٢ دی ماه خورشیدی
٣- دی‏‌‏به مهر ودی‏‌‏ماه در پانزدهمین روز دی ماه باستانی/ ٩ دی ماه خورشیدی
٤- دی‏‌‏به‏‌‏دین و دی‏‌‏ماه در بیست و سومین روز دی ماه باستانی/١٧ دی ماه خورشیدی
* مناسبت دیگر یادواره درگذشت اشوزرتشت است که در روز خیر(خور) ایزد برابر با یازدهمین روز از دی‏‌‏ماه باستانی و پنجم دی‏‌‏ماه خورشیدی در سراسر مناطق زرتشتی‏‌‏نشین گیتی به ویژه ایران برگزار می‏‌‏شود. این روز یکی از روزهای تعطیل ویژه زرتشتیان ایران است.
مناسبت این یادروز به کوتاهی از این قرار است:
پیامبر ایران باستان اشوزرتشت پس از پایان رسالت خود که آموزش راستی و آرامش به انسان‏‌‏ها بود، در شهر بلخ به سرمی‏‌‏برد. در سن هفتادو هفت سالگی هنگامی‏‌‏که گشتاسب کیانی و پسرش اسفندیار فرمانروای بلخ که آن زمان از پایتخت خارج شده بودند، فرمانروای تورانی ارجاسب که دشمن دیرینه ایرانیان بود از فرصت استفاده کرد و توربراتور فرمانده سپاه خود را با لشکری بسیار به ایران فرستاد. لشکر تورانی دروازه‏‌‏های شهر بلخ را با همه دلاوری‏‌‏های ایرانیان در هم شکستند و هنگامی‏‌‏که اشوزرتشت پیامبر ایرانی با لهراسب و گروهی از پیروانش در آتشکده بلخ به نیایش مشغول بودند، با یورش سپاهیان مهاجم همگی جان باختند.
اشوزرتشت گرچه جان به جان آفرین سپرد و از دیده‏‌‏ها پنهان گشت، ولی روان پاکش همراه با اندرز و آموزش‏‌‏های جاودانه‏‌‏اش پیوسته زنده ماند. طوری که پس از هزاران سال نام بلندش بر سرزبان‏‌‏ها و فروغ مهرش در درون دل‏‌‏هاست.
* مناسبت سوم برگزاری ‏«‏گهنبار‏»‏ است که از روز مهر تا ورهرام ١٦ تا ٢٠ دی ماه باستانی و ١٠ تا ١٤ دی ماه خورشیدی چهره میدیارم گاه خوانده می‏‌‏شود. این گهنبار ویژه پیدایش جانوران است. میدیارم به چم (معنای) میانه آرامش است و زمانی برگزار می‏‌‏شود که هنگام آرامش و استراحت کشاورزان و دامداران است.
* روزهای نبر (نخوردن گوشت) نیز در دی
‏‌‏ماه عبارتند از :
- ششم دی برابر با ماه روز
- هشتم دی برابر با گوش روز
- پانزدهم دی برابر با رام روز
- بیست و ششم دی برابر با وهمن روز
‏زرتشت
January 19th, 2009, 14:50
‏برابر با سالنامه‏‌‏ی زرتشتیان، امسال روز سوم آذرماه برابر است با جشن آذرگان، یعنی برابری آذر روز با آذرماه؛
برابری این روز با ماه آن را جشنی ساخته است به‏‌‏نام ‏«‏ آذرگان‏»‏ که آن را ‏«‏ آذرجشن‏»‏ نیز می‏‌‏گویند. آذر یا آتش در آیین مزدیسنی، پاک و پاک‏‌‏کننده به شمار می‏‌‏رود و از این نگاه مورد احترام است. توجه زرتشیتان به آتش از لحاظ فروغ و شعاع آن است که نموداری از فروغ ایزدی است و در هنگام نیایش و ستایش اهورامزدا، آتش و نور را پرستش سوی خود قرار داده‏‌‏اند.
نیا را همی‏‌‏بود آیین و کیش
پرستیدن ایزدی بود بیش
بدان گه بدی آتش خوبرنگ
چو مر تازیان راست محراب سنگ
نیاکان ما در این روز به آتشکده‏‌‏ها می‏‌‏رفته‏‌‏اند و ستایش و نیایش اهورامزدا را به جا می‏‌‏آورده‏‌‏اند.
به گفته پژوهشگران ، از روزی که ایرانیان و هندوان در پهنه گیتی شناخته شدند، مردمی‏‌‏بودند که آتش را در پرستشگاه‏‌‏های خود گرامی‏‌‏و بزرگ می‏‌‏داشتند.
به گواهی اوستا و ودا- کتاب مقدس هندوها- سرودهای آتش هماره در سرزبان‏‌‏های نیاکان پارسای ما بود. در سنگ نوشته‏‌‏هایی که از هخامنشیان به جای مانده، دیده می‏‌‏شود که داریوش در برابر آتشدان به ستایش ایستاده است همچنین در روی هزاران سکه پادشاهان روزگاران پیش، آتشدان دیده می‏‌‏شود.
پس از چیره شدن تازیان بر ایران و چندین سده پس از آن، باز در سراسر ایران آتشکده‏‌‏ها روشن بود، یا آن گونه که نویسندگان پیش نوشته‏‌‏اند برخی از آن‏‌‏ها خاموش و ویران و برخی دیگر مسجد شدند.
آتش در دین های دیگر نیز مقدس بوده است. به طوری که می
‏‌‏دانیم حضرت موسی در کوه ‏«‏طور‏»‏ شعله‏‌‏ی آتش را از دور مشاهده کرد و از میان آتش ندای الهی را شنید و به مقام پیامبری رسید.
در قرآن مجید نیز ضمن بیان قدرت خدا و شرح نعمت‏‌‏های او، به اهمیت آتش اشاره می‏‌‏کند؛ بدین مضمون که : ‏«‏ خداوند متعال چنان خدایی است که قرار داده است برای شما از درخت سبز آتش را که شما از آن حرارت و روشنایی به دست می‏‌‏آورید و گرم می‏‌‏شوید.‏»‏
در ایران باستان، آتش دارای اهمیت و تقدس بوده و احترام و ارزش در خور خویش را داشته است، در اوستا از آتش به عنوان یک پدیده‏‌‏ اهورایی یاد شده و داور میان نیکوکاران و دروغکاران است.
یسنای شصت و دوم یکی از نمونه‏‌‏ها به شمار می‏‌‏رود، در خرده اوستا نیز نقش اساسی دارد. در خرده اوستا همراه با دو بند از سرودهای گات‏‌‏ها به عنوان ‏«‏ آتش نیایش ‏»‏انتخاب شده است و در همه آیین‏‌‏های شادی مانند سدره‏‌‏پوشی، گواه‏‌‏گیری، جشن ها و گشایش ساختمان‏‌‏ها، توسط موبد سراییده می‏‌‏شود. آتش نیایش در حقیقت سرود شادی و شادمانی است و از قدیم پس از افروختن آتش، خوانده می‏‌‏شده است.
یسنای ٦٢ متنی بسیار قدیمی‏‌‏اوستایی ست که درباره آتش است. در اساطیر ایرانی آتش هفتمین آفرینش مادی خداوند است. نخست آسمان، دو دیگر آب، سدیگر زمین، چهارم گیاه، پنجم گوسفند، ششم مردم و هفتم آتش که درخشش او از روشنی بیکران، از جای هرمز است
‏نخستین مناسبت در ماه مهر آغاز سال تحصیلی است که به همین مناسبت ‏«‏ مهرماه و آغاز پاییز ‏»‏ را ‏«‏ بهار‏»‏ دانش نام نهاده‏‌‏اند. به گفته برخی از پژوهشگران، دلیل آغاز سال تحصیلی در مهرماه نیز همزمانی آن با جشن مهرگان بوده که اهمیتی همچون نوروز داشته است. و به دلیل فروشکوه و خجستگی این جشن، ماه مهر را آغاز سال تحصیلی قرار داده‏‌‏اند.
* جشن مهرگان مناسبت دیگر این ماه است که از روز دهم یعنی برابری مهرروز و مهرماه آغاز می‏‌‏شود. این جشن در روزگاران دیرین در نخستین روز از پاییز برگزار می‏‌‏شد.
مهرگان پس از نوروز بزرگ‏‌‏ترین جشن ایرانی و هندی است این آیین، در ستایش ایزد‏«‏میثره‏»‏ یا ‏«‏ میترا ‏»‏و بعدها ‏«‏مهر‏»‏ است که از مهر روز آغاز شده تا رام روز به اندازه‏‌‏ی شش روز ادامه دارد.
‏«‏ مهریشت

 

پرداخت با کلیه کارتهای عضو شتاب امکان پذیر است.